Sufi Remembrance

Herman Raghavan transcribing Pir's talk at Chamonix

In Memoriam Herman Raghavan Kroonenburg

Januari 2009, 61 jaar oud verliet Herman Raghavan Kroonenburg op vredige wijze onze planeet.

Hij was geboren in Den Haag, hij had een broer en een zus. Op school beschermde hij altijd zijn kleine zusje als dat nodig was.

In deze periode speelde hij ook voetbal en cricket, hij was een meester in het gooien van een bal.

Toen kwam de hippie periode. Herman verliet al op jonge leeftijd het ouderlijk huis en moest vervolgens zijn eigen keuzes maken. Er volgde een tijd vol experimenteren met drugs, politieke manifestaties, naar concerten gaan, enz.

Het was ook de tijd van het ontdekken van yoga, meditatie, en mantra’s zingen.

Herman ontmoette veel swami’s en guru’s, hij vertrok naar India, reisde door Iran, en verbleef geruime tijd in Rishikes, waar hij de naam Raghava(n) kreeg.

Raghavan werd bij terugkeer in Nederland een bekend yogaleraar in Zeeland, waar hij in zijn klassen velen inspireerde door een mooie mix van yoga, soefi dans, en het bespelen van het Indiaas harmonium.

Hij hield van muziek, luisterde het liefst naar jazz-rockers zoals Stanley Clarke en Chick Corea.

Op een dag vertelde Raghavan me dat  een inspirerende leraar naar Den Haag zou komen om tijdens een zomerschool meditaties te geven.Dat werd mijn eerste ontmoeting met Pir Vilayat Inayat Khan, die in een hotel een tweedaags seminar gaf.

Later zei hij dat er hoog in de bergen van de Franse Alpen een meditatie kamp was.

Wat een bijzondere ervaring was dit Camp des Aigles vlak bij Chamonix!

Veel regen, je kon de Mont Blanc bijna aanraken, met een retraite in de sneeuw.

Pir Vilayat dirigeerde een koor en er kwamen mensen vanuit de hele wereld.

Herman ging jarenlang naar het kamp, werkte in de staf, maakte de koffie en thee, organiseerde de afwas, luidde de bel. Raghavan trouwde in het kamp en werd een prins van licht genoemd, hij was regelmatig op retraite en hij had zelfs zijn eigen grot.

Herman kon bijna letterlijk terug vertellen wat Pir Vilayat had verteld over elk willekeurig onderwerp, en wanneer, het leek wel alsof hij hiervoor een computer-geheugen bezat.

Herman Raghavan had iets van de adelaar in zich, dat maakte het soms moeilijk om met hem te communiceren, compromissen sluiten was niet zijn ding.

Hij ging door veel verschillende periodes heen in zijn leven.

Soms was hij helemaal in de wereld,  gevolgd door periodes waarin hij naar Chamonix reisde om naar zijn grot in de hoge bergen te gaan.

Toen we bij elkaar kwamen om afscheid te nemen, stond er een prachtige foto van Herman op zijn grafkist, vol van Licht.

Moge zijn ziel vrede vinden.

André Wajid van Eenennaam

(English translation)

In memoriam Herman Raghavan Kroonenburg

In January 2009 at the age of 61, Herman Raghavan peacefully left this earth.

He was born in the Hague and had one sister and a brother.

At school he used to protect his little sister when necessary. This was also the period of playing football and cricket, this man knew how to throw a ball.

Then came the ‘hippy time’, Herman left the house of his parents when still very young and had to make his own choices. A period full of experiments with drugs, politics, going to music concerts, etc.

It was also the time for the discovery of yoga, meditation, and singing mantras. Herman met many swamis and gurus, went to India, travelled through Iran, and stayed in Rishikesh for awhile, where he was given the name Raghava(n).

Herman became a popular teacher of yoga in Zeeland (south of Holland), in his classes he inspired many through a wonderful mix of yoga, sufi dancing, and playing his Indian harmonium.

He loved music, and was very fond of listening to jazz-rockers like Stanley Clarke and Chick Corea.

One day Raghavan told me that an inspiring teacher was coming to visit The Hague to give meditation at a summerschool, near the shore.  That was my first meeting with Pir Vilayat Inayat Khan, who gave meditation lectures during two days at a hotel. Later Raghavan told me that there was a meditation camp high up in the mountains of the French Alps. What an experience this Camp des Aigles at Chamonix was! There was lots of rain, Mont Blanc could almost to be touched, there was a retreat in the snow. Pir Vilayat directed the choir, and so many inspiring people came from all over the planet.

Herman went to the Camp for many, many years, working on staff, making coffee and tea, organizing the clean-up, ringing the bell. Raghavan was married at the camp, was called a Prince of Light, did long retreats and even had a cave of his own. Raghavan could recount what Pir Vilayat had said on a subject, and at what camp; it seemed as if he had a kind of ‘computer’ of these subjects in his head.

Herman had something of the eagle in him, which made it sometimes difficult to communicate with him; compromising was not his style. He went through many different stages in his life. Sometimes he was very much in the world, followed by travelling to Chamonix to go to his cave very high up in the mountains.

When we came to say goodbye, a beautiful picture of Herman was standing on his grave, so full of Light.

May his soul find Peace.

André Wajid van Eenennaam